IoC / DI, Java'da oldukça yaygın bir yaklaşımdır ve web uygulamalarında, hemen hemen tüm erişilebilir çerçevelerde ve Java EE'de yaygın olarak kullanılır. Öte yandan, birçok büyük Python web uygulaması var, ancak (geliştirilmesinin bir kabus olduğunu duyduğum) Zope dışında, IoC Python dünyasında o kadar yaygın görünmüyor. (Hatalı olduğumu düşünüyorsanız lütfen örnekler veriniz.)
Elbette, öne çıkan Java IoC çerçevelerinin springpython gibi çeşitli Python klonları vardır. Ancak bunların hiçbiri pratikte uygulanıyor gibi görünmüyor. Böyle bir şey kullanan Django veya sqlalchemy+ tabanlı bir web uygulamasına hiç rastlamadım.
IoC bence iyi avantajlar sunuyor ve örneğin django-default-user-modelinin değiştirilmesini kolaylaştıracak, ancak arayüz sınıflarının ve IoC'nin Python'da aşırı kullanımı garip ve »pythonic« değil. Ama belki başka biri Python'da IoC'nin neden yaygın olarak kullanılmadığını açıklayabilir.
Elbette, öne çıkan Java IoC çerçevelerinin springpython gibi çeşitli Python klonları vardır. Ancak bunların hiçbiri pratikte uygulanıyor gibi görünmüyor. Böyle bir şey kullanan Django veya sqlalchemy+ tabanlı bir web uygulamasına hiç rastlamadım.
IoC bence iyi avantajlar sunuyor ve örneğin django-default-user-modelinin değiştirilmesini kolaylaştıracak, ancak arayüz sınıflarının ve IoC'nin Python'da aşırı kullanımı garip ve »pythonic« değil. Ama belki başka biri Python'da IoC'nin neden yaygın olarak kullanılmadığını açıklayabilir.